Alkisah #2 "panggil je makmi"

Assalamualaikum 
Dan salam sejahtera. 

Sebelum mula nya alkisah #2
Kita flashback balik kisah bermula nya mencari panggilan 😯

Time aku mula jadi "makcik" adalah time abang aku no 1 dapat anak sulung dia. Ceh waktu tu .aku berumur 16 tahun. berebut lah semua pilih panggilan. Aku awal2 dah cop "maksu" a. k.a anak bongsu perempuan lah kan.

Tapi di rejek kaw kaw. Sebab tu khas untuk adik aku. Heh. Jadi aku macam di tinggal seorang tanpa panggilan. *sebab masih berdegil nak dipanggil maksu. Lepastu takde orng nak layan*

Dah tahun tu jugak. Aku dapat 2 anak buah. Sorang lagi. Anak sulung abang aku no 3.jadi memandangkan aku ni dipanggil "kakmi" oleh anak buah. Jadi aku pun "panggil jela makmi"

Dan kembali pada sekarang. 
Dorang semua *8/10* dah boleh bercakap. Berbual. Mengamuk  tunjuk perasaan dan merajuk. Dorang semua prefer panggil makmi daripada semua pakcik makcik lain. Oh terharu *nah mainan*

Makmi ni. Nak makmi tu. Makmi tengok ni. Nak pegang tangan makmi. Nak tidur dengan makmi. Nak makmi ikut. 

Aduh. Sungguh jiwa ni sangat lah sayang tanpa pilih kasih lah dengan dorang ni. Start dorang lahir lagi. Aku dah berazam nak jadi makcik terbaik. Tak sangka. Termakbul. Dorang semua cling lain macam *sebab makmi rajin layan dorng main tanpa lelah*


Elman dan airis aka cucu sulung lelaki dan perempuan malek. Com

Time dorang kecik mcm ni tak boleh cakap jelas. Makmi sejenis gigih tangkap gambar dorang pakai kamera digital tu ha *sebab takde fon lagi*sampai kakak annoying. Takkan budak tu tengah tidur nak tangkap gambar.takkan lah dah tangkap nak tangkap lagi. Takkan la. Takkan lah. Takkan lah. *bebel non stop* padahal yg tangkap. Yang punya kamera. Yang simpan nya. Aku. Ikut suka laa😂







Whopss! Yup sekarang dorang dah besar. Cuba cakap dengan aku. Budak mana yang tak reti selfie sekarang? Haha

Aku kadang rasa bersyukur gak muka macam budak ni. Serius tak malu nak main gelongsor, kejar kejar, panjat panjat atau apa jua lah. Tahulah makmi Punya sayang kat korang ni. Nak spend time dengan korang sepenuh tenaga tau. Malu tu makmi dah buang jauh jauh da. Janji korang selamat. Dan gembira. 





Dan antara faveret aku adalah bila dapat peluang bermain satu hari suntuk dengan dorang ni. Dan semestinya dorang hati gumbira la bila dah makmi layan kan. 
"mak mi nanti tidur rumah acad tau. Datang sini tau *sambil pegang tgn*

Hm. Selalu aku dalam dilemma. Dah besar nanti dorang malu ke dengan aku nanti. Sering aku galakkan dorang peluk cium tak kisah bila. Betapa aku sayang semua. 

Tapi time korang dah besar. Malu malu ajet dah matang. Siap korang. Jaga anak makmi pulak okay! Main dengan dorang ni sepenuh jiwa raga tenaga korang. Hahaha

Apapun aku sentiasa bersyukur dorang ni ada jadi happy pills makmi di kala sepi dan berduka! Keep happy and cheeky you guys! 
Dan sayang makmi. Hukhuk. Nak melekat pun lekat lah. Makmi larat lagi nak dukung korang. Tahan lenguh kat riba tanggung korang tidur. 

Just keep calling makmi. And prefer makmi je pun takpe. Haha. Yang post ni terpanjang ni sebab rindu sesangat lah dengan dorang ni. Kerja dah jauh kan. Tak selalu jumpa. Tapi bila dah jumpa. Makmi selalu ada. 

Okay. Tamatlah alkisah #2 pada post ni. 
P/s : aku mungkin tak reti tunjuk sayang pada bukan  mahram aku. Sebab bagi aku. Priority adalah keluarga. Dulu dan selamanya. Peluk cium pun tak dosa. Hiks 


Okay assalamualaikum. Bye! 




Comments